UML Use Case Diagram چیست؟

نمودارهای Use Case Diagram استفاده می‌شوند که نیاز به نشان دادن تعاملات میان Actor (کاربران یا سیستم‌های خارجی) و سیستم وجود داشته باشد. این نمودارها معمولاً در مراحل ابتدایی تحلیل و طراحی سیستم استفاده می‌شوند تا ارتباطات و نیازمندی‌های اساسی را به خوبی درک کنیم. همچنین در طول فرآیند توسعه نرم‌افزار، برای بررسی و ارتباط با سایر بخش‌های پروژه نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند.

یک Use Case Diagram به جزئیات زیادی نمی‌پردازد – به عنوان مثال، انتظار نداشته باشید که ترتیبی که مراحل ثبت سفارش کالا انجام می‌شوند را مدل کند. به جای اینکه یک Use Case Diagram مناسب یک مرور high-level  از رابطه بین Use Case، Actor و سیستم‌ها را نشان دهد. متخصصان توصیه می‌کنند که نمودارهای Use Case برای تکمیل یک Use Case  متنی وصفی بیشتر استفاده شود.

UML یک مجموعه ابزار مدل‌سازی است که می‌توانید از آن برای ساخت نمودارهای خود استفاده کنید. Use Case با یک شکل بیضوی با برچسب نشان داده می‌شوند. شکل‌های چسبنده نمایندگان Actor در فرآیند هستند، و مشارکت Actor در سیستم با یک خط بین Actor و Use Case مدل می‌شود. برای نشان دادن مرز سیستم یا boundary، یک جعبه را دور Use Caseخود بکشید.

 Use Case Diagram ایده‌آل برای:

• نمایش اهداف تعاملات Actor با سیستم
• تعریف و سازماندهی نیازمندی‌های کارکردی در یک سیستم
• مشخص کردن محیط و نیازمندی‌های یک سیستم
• مدل‌سازی جریان اصلی رویدادها در یک Use Case

برای پاسخ به سوال “UML Use Case Diagram چیست؟” ابتدا باید از قطعات سازنده آن آگاهی پیدا کنید. اجزاء متداول شامل:

• Actor: کاربرانی که با سیستم تعامل دارند. یک Actor می‌تواند یک نفر، یک سازمان یا یک سیستم بیرونی باشد که با برنامه یا سیستم شما تعامل دارد. آن‌ها باید اشیاء خارجی باشند که داده‌ها را تولید یا مصرف می‌کنند.
• System: یک دنباله خاص از اقدامات و تعاملات بین Actor و System. سیستم ممکن است به عنوان یک سناریو نیز معرفی شود.
• Goal : نتیجه نهایی اکثر موارد استفاده. یک نمودار موفق باید فعالیت‌ها و نوع‌های Use Caseبرای رسیدن به هدف را توصیف کند.

نمودار Use Case از نمادها و نشانه‌های خاصی استفاده می‌کند که برای نمایش اجزای مختلف Use Case و روابط بین آن‌ها استفاده می‌شود. در زیر، نمادها و نشانه‌های متداول در نمودار Use Case آورده شده است:

1. Actor (بازیگر): یک مستطیل ساده که نمایانگر کاربر یا سیستم خارجی است که با سیستم تعامل دارد. عموماً با نام کاربری یا سیستم مشخص می‌شود.
2. Use Case (مورد استفاده): یک دایره که نمایانگر عملیات یا فعالیتی است که کاربر یا سیستم می‌تواند انجام دهد. عموماً با یک نام توصیف می‌شود.
3. Association (ارتباط): خطوطی که نشان‌دهنده ارتباط بین Actor و Use Case هستند. این خطوط به سمت Use Case نشان می‌دهند.
4. Include (شامل): یک روابط دایره‌ای که نمایانگر این است که یک Use Case دیگر، Use Case فعلی را شامل می‌شود.
5. Extend (گسترش): یک رابطه با یک دایره و خط توصیف می‌شود و نشان دهنده این است که یک Use Caseممکن است توسعه یافته و یا به دیگر موارد استفاده اضافه شود.
6. Generalization (کلیه بندی): یک رابطه با یک خط و سه یا چندین پیکان نشان داده می‌شود و نمایانگر یک ارتباط “یک به چند” بین یک Use Case کلی وUse Caseهای خاص است.
7. System boundary boxes: یک جعبه که دامنه‌ی سیستم را برای موردهای استفاده مشخص می‌کند. تمام موارد استفاده خارج از جعبه، خارج از دامنه آن سیستم در نظر گرفته می‌شوند.
8. Packages: یک شکل UML که به شما اجازه می‌دهد عناصر مختلف را در گروه‌ها قرار دهید. همانطور که در نمودارهای اجزاء، این گروه‌ها به عنوان پوشه‌های فایل نمایش داده می‌شوند.

این نمادها و نشانه‌ها می‌توانند برای توصیف نقش‌ها، عملکردها و روابط بین آن‌ها در نمودار Use Case استفاده شوند.

 مثالی از Book publishing use case diagram

Use Case Diagram یک نمایش تصویری از فرایند مورد نیاز برای نوشتن و انتشار یک کتاب است. آیا شما نویسنده، نماینده یا فروشنده کتاب هستید، وارد کردن این نمودار به سناریوی Use Case Diagram می‌تواند به تیم شما در انتشار یک موفقیت بزرگ کمک کند.