عملکرد هر سیستم نرم افزاری
اندازه گیری سرعت یا پاسخگویی است
آن سیستم است
تحت یک حجم کاری معین و یک سخت افزار معین.
حال باید این دو پارامتر را ثابت نگه داریم
زیرا اگر متفاوت باشند،
سپس عملکرد یک سیستم در هر نقطه متفاوت خواهد بود.
بنابراین بیایید بگوییم اگر سیستمی داریم که دارد
حجم عظیمی از داده، سپس آن سیستم
احتمالا با مشکل عملکرد بیشتری مواجه خواهد شد
در مقایسه با اگر مقدار را کاهش دهیم
از داده هایی که در انتهای پشتی وجود دارد.
به همین ترتیب، اگر حجم درخواست بالا باشد
آنگاه احتمالاً سیستم با مشکلات عملکرد بیشتری مواجه خواهد شد.
بنابراین وقتی در حال اندازه گیری عملکرد هستیم،
این چیزی است که ما باید آن را ثابت نگه داریم.
این بدان معنا نیست که سیستم ما نمی تواند با آن روبرو شود
تعداد درخواست ها بیشتر است یا نمی تواند داده های بیشتری داشته باشد.
فقط وقتی داریم عملکرد را می سنجیم
اینها پارامترهایی هستند که ما ثابت نگه می داریم.
به طور مشابه، برای سخت افزار، اگر از سخت افزار برتر استفاده کنیم،
یا اگر ظرفیت سخت افزار خود را افزایش دهیم،
مشکلات عملکرد به طور کلی برطرف می شوند
و سیستم ها بهتر پاسخ می دهند
اگر سخت افزار دلیل مشکلات عملکردی باشد.
بنابراین این دو موردی است که ما ثابت نگه می داریم
در حین اندازه گیری عملکرد
و چون این دو چیز ثابت شد، میزان ماست
عملکرد اساساً سرعت پاسخگویی ما است
به درخواست های ما و در صورت پردازش دسته ای
فرآیندهای دسته ای ما چقدر سریع تمام می شوند.
پس عملکرد یعنی همین.
اکنون، زمانی که عملکرد را طراحی می کنیم
هدف ما این است که با افزایش حجم کار،
عملکرد ما باید ثابت بماند.
نباید به شدت تخریب شود.
می تواند کمی تنزل پیدا کند
اما نباید به شدت تخریب شود.
در حالت ایده آل، باید به همان صورت باقی بماند.
در بخش سخت افزاری، آنچه ما انتظار داریم این است
اگر ظرفیت سخت افزار خود را افزایش دهیم،
یا اگر سخت افزار برتر را وارد کنیم،
عملکرد سیستم ما باید بهبود یابد
اگر عقب مانده بود زیرا
ظرفیت ناکافی یا نوع ناکافی سخت افزار.
بنابراین این هدف ماست، یعنی عملکرد سیستم ما
باید با افزایش حجم کار ثابت بماند.
و اگر مشکلی در عملکرد وجود دارد
به دلیل ظرفیت سیستم،
سپس آن باید حل شود
با افزایش ظرفیت سخت افزاری.
اکنون که عملکرد را تعریف کردیم،
